Πληρώνοντας λάθη δεκαετιών...

Με όλη αυτή την ιστορία με τον ΕΟΠΠΥ ήρθε η ώρα να πληρώσουμε σαν ιατρικός κλάδος τα σφάλφατα δεκαετιών

Ολο αυτό το απαράδεκτο και σαθρό σύστημα των ασφαλιστικών ταμείων που σε κάποιους εξασφάλιζε σπίτια, εξοχικά, πισίνες και αυτοκίνητα ήταν θέμα χρόνου να φτάσει στο τέλος του

Αυτή η λογική που έλεγε τα έχω καλά με τους ασφαλισμένους, κάνω ότι μου ζητήσουν για να έχω πρόσβαση στα βιβλιάρια απαξίωσε το ιατρικό επάγγελμα

Δημιούργησε ένα κλίμα ΣΥΝΑΛΛΑΓΗΣ μεταξύ ασφαλισμένου και γιατρού, ένα κλίμα που μας μετέτρεψε σε συνενόχους με την κυρίαρχη κουλτούρα των ελληνων ασφαλισμένων

την κουλτούρα έχω ένα βιβλιάριο δημοσίου και το χρησιμοποιώ για όλο μου το σόι

και μπορεί να μην το έκαναν όλοι οι ασφαλισμένοι, μπορεί να μην συμμετείχαν όλοι οι γιατροί αλλά τα ποσοστά ήταν αρκετά υψηλα, κακά τα ψέματα

αυτό το σύστημα ήταν εδώ και χρόνια ολοφάνερο πως είχε ημερομηνία λήξης

τα ασφαλιστικά ταμεία χρεώνονταν κάθε χρόνο ολο και περισσότερο και είχαν ανάγκη επιδότησης από τον κρατικό προυπολογισμό

και σήμερα που ο κρατικός προυπολογισμός δεν μπορεί να αντέξει άλλες δαπάνες, μας σερβίρουν τον περιβόητο ΕΟΠΠΥ, το ενιαίο αυτοχρηματοδοτούμενο ταμείο

το οποίο θα μας υποβιβάσει ακόμη περισσότερο

φτιάχνονταν την γενειά γιατρών των 400ευρώ

Οι φωνές μέσα στον ιατρικό κλάδο που μίλαγαν για απεξάρτηση από το σύστημα των ταμείων, πραγματικά ελεύθερη άσκηση της ιατρικής, καταγγελία των υπαρχουσών συμβάσεων ήταν μειοψηφικές και από τους περισσότερους θεωρούνταν γραφικές

Σήμερα οι φωνές αυτές επιβεβαιώνονται από την ίδια την πραγματικότητα, από την δημιουργία του ΕΟΠΠΥ

Μπορούμε σήμερα να αποκτήσουμε ξανα την επιστημονική μας αξιοπρέπεια , να μετατραπούμε ξανα από χαρτοσυλλέκτες σε επιστήμονες;

Αν κρίνω από τους πολλούς που είναι έτοιμοι να υπογράψουν οτιδήποτε σύμβαση τους φέρουν μπροστά τους και αρκετούς που θα το κάνουν επειδή θα το κάνει και ο γείτονας δεν είμαι καθόλου αισιόδοξος

Μάλλον η εξέλιξή μας από χαρτοσυλλέκτες σε υπαλλήλους υγειονομικού κολχόζ φαντάζει αναπότρεπτη

Θα ξυπνήσουμε έστω και τώρα;

Αυτό είναι το κεντρικό ερώτημα...